بررسی تأثیر عوامل زمین شناسی مهندسی بر پارامترهای مرتبط با ارزیابی تجربی نشست زمین در اثر حفر تونل ابوذر، تهران

از جمله موضوع های اساسی در ارتباط با تونل های کم عمق در محیط های شهری، نشست زمین در اثر حفر تونل و تأثیر عوامل زمین شناسی مهندسی بر آن است. از روش های بررسی این مسئله روش تجربی است و پارامترهای تجربی vl و k از جمله مهم ترین پارامترهای دخیل در این روش است که مقدار آن ها با توجه به خصوصیات زمین شناسی و ژئوتکنیکی مصالح تخمین زده می شود. در پژوهش حاضر پارامترهایی با توجه به بررسی های قبلی محققان مختلف، به صورت فرضی در نظر گرفته شده و نشست زمین در مسیر تونل ابوذر براساس این مقادیر فرضی پیش بینی شده است. نتایج به دست آمده با نشست واقعی زمین که هم زمان با حفاری تونل مذکور اندازه گیری شده است، مقایسه شد. با توجه به این که نشست واقعی زمین کم تر از مقدار پیش بینی های اولیه بوده است، نتیجه گیری شد که یا vl واقعی کم تر از مقدار فرضی است و یا k واقعی بیش تر از مقدار فرضی است. با توجه به وابستگی هر دو پارامتر به چسبندگی خاک نتیجه می گیریم که باید عاملی باعث افزایش چسبندگی مصالح شده باشد که در این ارتباط سیمانی شدگی طبیعی در آبرفت های تهران به عنوان تأییدی بر فرضیه مذکور تلقی شده، در نتیجه این عامل باعث افزایش چسبندگی و کاهش نشست زمین شده است. برای بررسی سیمانی شدگی طبیعی، تفاوت در نتایج آزمایش های برجا و آزمایشگاهی برای تعیین پارامتر های مقاومت برشی، بررسی شده است و چسبندگی زیاد به دست آمده از آزمایش های برش برجا نسبت به آزمایش های آزمایشگاهی به عنوان شاهدی برای سیمانی شدگی مصالح آبرفتی موجود در مسیر تونل ابوذر مورد استناد قرار گرفت.